-
1 opuścić
глаг.• бросать• бросить• выбыть• выезжать• выехать• выпускать• выпустить• дезертировать• замедлять• кинуть• опустить• ослабить• ослаблять• оставить• оставлять• отбывать• отходить• побросать• поехать• покидать• покинуть• приспустить• проглядеть• пропускать• пропустить• уезжать• уехать• уходить* * *1) (porzucić) покинуть2) pot. opuścić (obniżyć cenę) разг. скинуть, сбавить (понизить цену)3) opuścić (obniżyć) опустить (переместить ниже)4) opuścić (pominąć) опустить, пропуститьponiżyć разг. опустить (унизить)wulg. seks. wydymać, wyruchać (o stosunku homoseksualnym) жарг. сниж. секс. опустить (склонить к мужеложству)* * *opuszczę, opuści, opuszczony сов.1) опусти́тьopuścić głowę — опусти́ть го́лову
opuścić flagę — опусти́ть (спусти́ть) флаг
opuścić łódź na wodę — спусти́ть ло́дку на́ во́ду
2) ски́нуть, сба́вить (це́ну)3) поки́нутьopuścić pokój — поки́нуть ко́мнату, вы́йти из ко́мнаты
opuścić rodzinę — оста́вить семью́
4) пропусти́тьopuścić linijkę — пропусти́ть строку́
opuścić lekcję — пропусти́ть уро́к
•- opuścić szkołę
- uczelnięSyn: -
2 hängen
1. wisieć ( an der Wand na ścianie);4. ( haften) lepić się (an D do G);ihre Blicke hingen an ihm nie spuszczała z niego oczu;6. hängen bleiben zaczepi(a)ć się ( an einem Nagel o gwóźdź); fig Verdacht ciążyć (an D na L); fam. utkwić pf ( im Gedächtnis w pamięci); Schüler nie dosta(wa)ć promocji;7. hängen lassen Mantel zostawić pf na wieszaku;8. fig an etwas, jemandem hängen ( abhängig sn) być zależnym (od G); ( zugetan sn) być przywiązanym (do G);fam. an der Strippe hängen wisieć na słuchawceüber die Schulter hängen przewieszać <- wiesić> przez ramię; Fahne usw wywieszać <- wiesić> ( aus dem Fenster z okna); zwieszać < zwiesić> ( den Kopf głowę, die Beine ins Wasser nogi do wody);II v/rsich an jemanden hängen nie odstępować k-o ani na krok; ( verfolgen) tropić k-o;sich an jemandes Hacken hängen ( beschatten) obserwować k-o;2. mit Hängen und Würgen z wielkim trudem
См. также в других словарях:
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
schylić — dk VIa, schylićlę, schylićlisz, schyl, schylićlił, schylićlony schylać ndk I, schylićam, schylićasz, schylićają, schylićaj, schylićał, schylićany «opuścić w dół; zgiąć, pochylić, nagiąć ku ziemi» Schylać gałęzie jabłoni. Uprzejmie schylić głowę.… … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
zwiesić — dk VIa, zwieszę, zwiesićsisz, zwieś, zwiesićsił, zwieszony zwieszać ndk I, zwiesićam, zwiesićasz, zwiesićają, zwiesićaj, zwiesićał, zwiesićany «opuścić coś ku dołowi; spuścić» Zwiesić nogi z łóżka. Posmutniał i zwiesił głowę. ◊ pot. Zwiesić nos… … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… … Słownik języka polskiego
spuścić — dk VIa, spuszczę, spuścićcisz, spuść, spuścićcił, spuszczony spuszczać ndk I, spuścićam, spuścićasz, spuścićają, spuścićaj, spuścićał, spuścićany 1. «puścić coś z góry w dół, pochylić ku dołowi, obniżyć, zrzucić, zsunąć» Spuścić głowę. Spuścić… … Słownik języka polskiego
ująć — dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy ujmować ndk IV, ująćmuję, ująćmujesz, ująćmuj, ująćował, ująćowany 1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś» Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.… … Słownik języka polskiego
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
cena — ż IV, CMs. cenie; lm D. cen 1. «wartość przedmiotu wyrażona w pieniądzach jako środku zamiennym» Cena detaliczna, hurtowa, rynkowa, giełdowa. Cena okazyjna, wysoka, wygórowana, wyśrubowana. Cena kupna, sprzedaży. Cena chleba. Cena za kilogram.… … Słownik języka polskiego